Ben Bebeğimi Beklerken Beni neler Bekliyor

       Bebeğim! Alışılmadık bir kelime... Köpeğine bile bebeğim diyen bana bebeğim kelimesi yabancı geliyor. Alışamadım bir türlü.

       Başta çok korktum. "Neler oluyor? Neden sevinemiyorum? İstemiyor muyum bu bebeği?" diye. Hala korkuyorum başka sebeplerden. 

       Bil istedim! Sende korkuyorsan eğer yalnız olma istedim. Hamile olduğu için havalara uçup, aman tanrım dünyanın en kutsal şeyi, oh ne güzel ne güzel diyerek gezenler sana samimi gelmiyorsa birde beni dinle. Dinle ve yalnız olmadığını anla. Ben çok korktum. Yalnızım sandım. Araştırdım, derdimi anlattım sonra anladım yalnız olmadığımı.

       Herkes hamileliğin ne kadar güzel zamanlar olduğundan bahsederken, benim içimden "Midem ağzımda geziyorum, canım acıyor, halsizim, yorgunum, kramplarım var nesi güzel?" geçiyor. Ne kadar abartıyoruz kutsal anneliği. Herkes kendinden geçiyor.

       Ya sonrası tek başına klozete oturamayacak hale gelme, uykuyu zaten unut, sırt ağrıları, doğum sancıları.. Ve yine uykusuzluk, eve bağımlı kalma, bütün ömrünü birşeye adama...

       Bunlar konusunda hala fikirlerim değişmedi. Hem kabullendim hem de ben güçlüyüm dedim, üstesinden gelemeyeceğim bir iş değil, asla kendimden vazgeçmeyeceğim. Tuğba olmaktan çıkmayacağım dedim.

       DEĞİŞMEK İSTEMİYORUM....

       Bebeğinden başka birşey konuşmayan o kadınlardan olmak istemiyorum. Ormana gittiğimde yine ilk bulduğum ağaca tırmanayım istiyorum. Yine kar yağdığında dilimi uzatayım istiyorum. Ben ben olmaktan çıkmayım istiyorum.

       Çok az kişi anladı beni. Eminim sende anlayacaksın. Anlamasanda boşver. Ama eğer aynı fikirdeysen yaz konuşalım.

       Bu blog benim DEĞİŞMEYEN hikayem....

       Hamilelik, annelik, yaşam, benden herşey olacak bu blogda. Ben içimi döküp, rahatlayacağım. Hep beni anlamayanlara konuşmaktansa kağıda kaleme konuşmayı tercih ettim. Yine öyle yapacağım.