Herşey Böyle Başladı

        23 Mart 2017 perşembe günü dayanayıp, iş yeri tuvaletinde yaptığım testle öğrendim hamile olduğumu. Beklediğimiz, planladığımız birşeydi. O an kimisi ağlar, kimisi havalara uçar, kimisi çığlıklar atar. Ben hiç birşey hissetmedim, hiçbirşey düşünmedim. Boş geçmiş birkaç saniye sonra Furkan buna çok sevinecek dedim.

        Haftasonunu bekleyemeyip, hemen ertesi günü otoparkta Furkanın eline hamilelik testini verdim. Flash bellek sanmış :) Sonradan öğrendim. Eblek bakışlarından birşeylerin yanlış gittiği ortadaydı oysa :) Havalara uçtu tabi. Doktor ile kesinleştirmeden ailelerimize söylememe kararı aldık.

      Ama dururmuyum. Hemen kardeşime söylemem lazımdı. Çünkü Furkandan sonra en çok bebek isteyen kişi oydu. Akşam kafeye çağırdım sana bir hediyem var diye. Kafede buluştuk arkadaşlarıda var tabi. Gözlerini kapa elini uzat dedim. Yaptı. Elini yavaşça alıp, göbeğime koydum. "Ama şimdilik bende duracak dokuz ay beklemek gerekir" dedim. Ağlamaya başladı. Ve tabiki çok sevindi :) İlginçtir arkadaşlarıda ağladı :D

      Geriye bir kişi kalmıştı görümcem. Akşam o bize gelecekti. Tam gidecekleri zaman odaya çağırıp, onada "Hamileyim" dedim. O da ağlamaya başladı :) O an içimden geçen bir tek benim ağlamadığımdı.

       Böyle bir haberi içinde tutmaya çalışmak ne zormuş. Birilerine söylemek için can attık. 28 Mart 2017 Salı günü doktora gidip, hamile olduğumu teyit ettik. Ama gel gör ki kalp atışları için 2 hafta daha beklemek gerekecekti. Biz o cumartesi ailelerimize söylemeye karar verdik. Geçmek bilmeyen bir kaç gündü.

      Bebeğimizin ultrason fotoğraflarını bastırıp, zarfların içine koyduk. Ve akşamın ortasında ellerine verdik. Ne kadar sevindiler analatamam. Annem ve Nursenem ( Furkan'ın yeğeni ) çok ağladılar. Kayınvalidem çok sevindi :) Ama biter mi? Sakın kimseye söylemeyin daha kalp atışlarını duymadık dedik.

     O iki hafta onlara ne kadar zor geldi tahmin edebiliyorum. Arada kaçamaklar olmuş tabi ama 2 hafta dayanmayı becerebildiler :) 

     11 Nisan 2017 salı günü kalp atışlarını duydum. Kesin kalp atışlarını duyunca içimde bir kıpırtı olacak dedim ama olmadı. Ama mucize gibiydi. 0.85 cm bir pirinç tanesi kadardı. Ama kalbi nasılda atıyordu. İçimde kalbi atan birşey var.

     Tebrikler, mesajlar vs. günler geçiyor. Biz pirinç tanemizi bekliyoruz...